به جای قصه خواندن برای کودکانتان با آنها حرف بزنید

صحبت کردن با کودکان در هنگام خواب بسیار بیش‌تر از قصه خواندن قدرت تکلم آن‌ها را افزایش می‌دهد. روانشناسان و متخصصین کودک می‌گویند صحبت کردن با کودکان در هنگام خواب بسیار بیش‌تر از قصه خواندن قدرت تکلم آن‌ها را افزایش می‌دهد. در صورتی که با کودکان درهنگام شب سخن بگویید قابلیت تکلم آن‌ها تا 6 برابر بهتر از حالتی که برای آن‌ها داستان می‌خوانید رشد پیدا خواهد کرد. حتی اگر کودک شما سن کمی دارد و قادر به حرف زدن نیست زمانی که صدای شما را می‌شنود و سعی می‌کند به گونه‌ای به آن‌ها پاسخ دهد مهارت‌های زبانی و تکلمی او به طرز شگفت آوری رشد می‌کند.

نکته جالب توجه این است که بین سنین صفر تا 4 سال تماشای تلویزیون تقریباً هیچ تأثیری، نه مثبت و نه منفی، برروی قابلیت‌های تکلمی کودکان ندارد. از صدها سال پیش والدین برای کمک به خوابیدن کودکان یا ارتباط برقرار کردن با آن‌ها در هنگام شب برای آن‌ها قصه می‌گویند. اگر چه بسیاری از متخصصان کودک این روش را برای بهبود تکلم کودکان مفید می‌دانند اما صحبت کردن با کودکان به مراتب تأثیر بهتری روی آن‌ها دارد.

ونگ و ونگ کودکان

۱- اگر دوروبرتان کودک شیرخواری دارید که صدای ونگ ونگش همیشه توی گوشتان است. پس اولین نکته‌ای که باید بدانید این است: بالا بروید، هر بچه‌ای گریه میکند و هیچ کاری هم نمی‌شود کرد. در چند ماه اول زندگی، شیرخواران به طور میانگین، روازنه 2/2 ساعت گریه میکند. از این نظر، 5‌‌1 ماهگی اوج بدبختی پدر و مادر است.

۲- پزشکان، برای توصیف گریههای کودکی که هیچ دلیلی (مثل گرسنگی، گرما یا سرما یا سایر تحریکهای حسی، کثیف کردن و یا خدای ناکرده تب و درد و...) برای گریه‌اش یافت نمی‌شود، از واژه <کولیک> استفاده میکنند. کولیک از 50 سال قبل یک، تعریف آسان دارد که به <قانون >3 معروف است: گریه بیش از 3 ساعت در روز، بیش از 3 روز در هفته، و به مدت بیش از 3 هفته در کودکی که به خوبی تغذیه میشود و از همه نظر سالم است. 

۳- دقت کنید: جیغهای بلند گوشخراش، برافروختگی یا کبودی چهره هنگام گریه، چین خوردن پوست پیشانی، مشتهای گره کرده و کشیده شدن پاها به سمت شکم هنگام گریه، همه و همه ویژگیهای طبیعی گریههای شیرخواران هستند و نباید پدرو مادر را بترسانند. معمولاً کولیک شیرخواران از 2 ماهگی آغاز شده و تا 4 ماهیگی فروکش میکند. بیشترین میزان گریه، بعد از ظهر و نزدیک غروب است و ارتباطی هم با حوادث روزمره، الگوی تغذیه‌ای کودک یا هیچ چیز دیگری ندارد. در چنین وضعیتی شاید کودک را حتی با شیر دادن نشود ساکت کرد.

کودکان برای چه کابوس می بینند؟

به گفته پژوهشگران، کودکان معمولا خوابهای بد نمی‌بینند اما دچار کابوس می‌شوند و علت آن ریشه در نگرانی‌های شدید دارد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،محققان دانشگاه مونترآل کانادا با بررسی 987 کودک پنج و شش ساله دریافتند؛ دیدن خواب‌های بد در کودکان ارتباط مستقیم با نوع رابطه کودک با مادرش دارد.                                                                                  
محققان خاطرنشان می‌کنند؛ کودکان پنج تا 17 ماهه دارای دلهره‌های بسیاری در جلب توجه مادران خود دارند و بیشتر از سایر کودکان دچار کابوس و خوابهای بد می‌شوند.
براساس پژوهش چاپ شده در نشریه "خواب" (Sleep)، کودکانی که به طور مداوم در برقراری ارتباط با مادران خود تنش و افت و خیز دارند به طور متناوب کابوس می‌بینند.

<<برگرفته شده از انجمن ایران پردیس>>